طبق تعریف مبحث ۱۵ مقررات ملی:

 

ساختمانها از نظر میزان تردد جمعیت به چهار دسته تقسیم میشوند:

  • دسته اول: ترافیک سبک بدون داشتن زمان اوج ترافیک شامل کاربری های صنعتی, انبار و مخاطره آمیز.
  • دسته دوم: ترافیک متوسط بدون داشتن زمان اوج ترافیک شامل کاربری های مسکونی, هتل ، خوابگاه و اداری که دارای واحد های جدا از هم هستند.
  • دسته سوم: ترافیک سنگین دارای زمان اوج ترافیک شامل کاربری های آموزشی – تربیتی ، اداری – حرفه ای ، کسبی – تجاری , تجمعی ( سالن اجتماعات، سینما , تئاتر و … ) و آن دسته از کاربری های درمانی – مراقبتی که دارای ترددهای زیاد هستند ( مانند بیمارستان ها )
  • دسته چهارم: ترافیک خاص شامل کاربری درمانی – مراقبتی ( مانند درمانگاه , کلینیک ها , بازداشتگاه ها و …)

نحوه تعیین ظرفیت کابین آسانسور بر طبق استاندارد ملی ١-۶٣٠٣ بر مبنای مساحت مفید کابین در آسانسورهای با کاربری ” مسافربر” :

مساحت مفید کابین پس از اندازه گیری در ارتفاع ١ متری از کف کابین و بدون در نظر گرفتن فضائی که دستگیره ها اشغال می کنند و با محاسبه پاخور ورودی ( مساحتی که در ورودی و پس از بسته شدن دربها باقی می ماند) انجام می شود.
عدد مساحت مفید کابین باید در بازه تعریف شده حداقل وحداکثر مساحت مندرج در جداول شماره (١) و (٢) استاندارد برای ظرفیت ادعا شده قرارگیرد.
به عبارت دقیقتر :
برای هر ظرفیت ( ادعا شده) در جداول شماره (١) و (٢) استاندارد به ترتیب یک مقدار حداکثر مساحت مفید کابین و یک مقدار حداقل مساحت مفید کابین داده شده است. در صورتیکه مساحت مفید اندازه گیری شده در بازه این حداقل و حداکثر قرار گیرد، میتوان آن ظرفیت را به این مساحت اطلاق نمود.

  1.  در مواردی که یک مساحت در دو ظرفیت جواب دهد، عدد کوچکتر ظرفیت کابین است.
  2. در حال حاضر و تا اجرای تجدید نظر اول استاندارد ملی امکان عدم محاسبه مساحت پاخور در صورت چشم یا پرده نوری در ورودی ممکن است.

تعیین ظرفیت آسانسور

تعیین ظرفیت آسانسور

تعیین ظرفیت آسانسور

چند نکته:

نحوه نشانه گذاری کلید های فرمان کابین و طبقات موضوع استاندارد نیست ولی هر نشانه گذاری استفاده شده نباید مسافر را به غلط بیاندازد و آن نشانه گذاری بدیهتا باید در کلیدهای فرمان داخل کابین و طبقات و … یکسان باشد.
مثلا نشانه گذاری توقف ۵ با عددی بجز ۵ و یا متفاوت بودن نشانه گذاری یک طبقه خاص مثلا برای توقف پشت بام ( R ابتدای کلمه ROOF ) در کنترلهای کابین و طبقات از آنجا که مسافر را سردرگم میکند مجاز نیست.

طبق استاندارد ۱-۶۳۰۳ ، کلیه سیمها و کابلها باید از داکت یا لوله خرطومی فلزی عبور کنند و “فقط ” داکت ها یا لوله های خرطومی عبوری از دیواره چاه و دیواره موتورخانه می توانند پلاستیکی باشد.
پوشش داکت با سیمان! برای عبور از کف موتورخانه مطابق استاندارد نمی باشد.

آسانسور معلولین

طبق بند ۱۵-۲-۳ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان در آسانسور های مورد استفاده افراد ناتوان جسمی باید :

  1. عرض درب طبقات حداقل ٨۰۰ میلیمتر باشد ولی توصیه می شود در طبقات برای این نوع آسانسور از نوع اتوماتیک و با عرض٩۰۰ میلی متر انتخاب شود.
  2. مسیر دسترسی به در آسانسور مخصوصا ورودی اصلی باید بدون مانع یا شیب تند باشد.
  3. حداقل عرض کابین در ساختمان های عمومی ۱۱۰۰ میلی متر و حداقل عمق ۱۴۰۰ میلی متر باشد
  4. حداقل یک دستگیره روی یک دیواره کابین در ارتفاع ٩۰۰ میلی متر نصب شود, سطح مقطع این دستگیره بین ۳۰ تا ۴۵ میلیمتر با شعاع انحنای ۱۰ میلیمتر و فاصله آن از دیوار کابین حداقل 35mm باشد.