طبق تعریف مبحث ۱۵ مقررات ملی:
ساختمانها از نظر میزان تردد جمعیت به چهار دسته تقسیم میشوند:
- دسته اول: ترافیک سبک بدون داشتن زمان اوج ترافیک شامل کاربری های صنعتی, انبار و مخاطره آمیز.
- دسته دوم: ترافیک متوسط بدون داشتن زمان اوج ترافیک شامل کاربری های مسکونی, هتل ، خوابگاه و اداری که دارای واحد های جدا از هم هستند.
- دسته سوم: ترافیک سنگین دارای زمان اوج ترافیک شامل کاربری های آموزشی – تربیتی ، اداری – حرفه ای ، کسبی – تجاری , تجمعی ( سالن اجتماعات، سینما , تئاتر و … ) و آن دسته از کاربری های درمانی – مراقبتی که دارای ترددهای زیاد هستند ( مانند بیمارستان ها )
- دسته چهارم: ترافیک خاص شامل کاربری درمانی – مراقبتی ( مانند درمانگاه , کلینیک ها , بازداشتگاه ها و …)
نحوه تعیین ظرفیت کابین آسانسور بر طبق استاندارد ملی ١-۶٣٠٣ بر مبنای مساحت مفید کابین در آسانسورهای با کاربری ” مسافربر” :
مساحت مفید کابین پس از اندازه گیری در ارتفاع ١ متری از کف کابین و بدون در نظر گرفتن فضائی که دستگیره ها اشغال می کنند و با محاسبه پاخور ورودی ( مساحتی که در ورودی و پس از بسته شدن دربها باقی می ماند) انجام می شود.
عدد مساحت مفید کابین باید در بازه تعریف شده حداقل وحداکثر مساحت مندرج در جداول شماره (١) و (٢) استاندارد برای ظرفیت ادعا شده قرارگیرد.
به عبارت دقیقتر :
برای هر ظرفیت ( ادعا شده) در جداول شماره (١) و (٢) استاندارد به ترتیب یک مقدار حداکثر مساحت مفید کابین و یک مقدار حداقل مساحت مفید کابین داده شده است. در صورتیکه مساحت مفید اندازه گیری شده در بازه این حداقل و حداکثر قرار گیرد، میتوان آن ظرفیت را به این مساحت اطلاق نمود.
- در مواردی که یک مساحت در دو ظرفیت جواب دهد، عدد کوچکتر ظرفیت کابین است.
- در حال حاضر و تا اجرای تجدید نظر اول استاندارد ملی امکان عدم محاسبه مساحت پاخور در صورت چشم یا پرده نوری در ورودی ممکن است.
چند نکته:
نحوه نشانه گذاری کلید های فرمان کابین و طبقات موضوع استاندارد نیست ولی هر نشانه گذاری استفاده شده نباید مسافر را به غلط بیاندازد و آن نشانه گذاری بدیهتا باید در کلیدهای فرمان داخل کابین و طبقات و … یکسان باشد.
مثلا نشانه گذاری توقف ۵ با عددی بجز ۵ و یا متفاوت بودن نشانه گذاری یک طبقه خاص مثلا برای توقف پشت بام ( R ابتدای کلمه ROOF ) در کنترلهای کابین و طبقات از آنجا که مسافر را سردرگم میکند مجاز نیست.
طبق استاندارد ۱-۶۳۰۳ ، کلیه سیمها و کابلها باید از داکت یا لوله خرطومی فلزی عبور کنند و “فقط ” داکت ها یا لوله های خرطومی عبوری از دیواره چاه و دیواره موتورخانه می توانند پلاستیکی باشد.
پوشش داکت با سیمان! برای عبور از کف موتورخانه مطابق استاندارد نمی باشد.
طبق بند ۱۵-۲-۳ مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان در آسانسور های مورد استفاده افراد ناتوان جسمی باید :
- عرض درب طبقات حداقل ٨۰۰ میلیمتر باشد ولی توصیه می شود در طبقات برای این نوع آسانسور از نوع اتوماتیک و با عرض٩۰۰ میلی متر انتخاب شود.
- مسیر دسترسی به در آسانسور مخصوصا ورودی اصلی باید بدون مانع یا شیب تند باشد.
- حداقل عرض کابین در ساختمان های عمومی ۱۱۰۰ میلی متر و حداقل عمق ۱۴۰۰ میلی متر باشد
- حداقل یک دستگیره روی یک دیواره کابین در ارتفاع ٩۰۰ میلی متر نصب شود, سطح مقطع این دستگیره بین ۳۰ تا ۴۵ میلیمتر با شعاع انحنای ۱۰ میلیمتر و فاصله آن از دیوار کابین حداقل 35mm باشد.